मला वाटते आता मी लिहिणे सोडून द्यावे कारण माझ्या शब्दांमध्ये ती जादूच राहिली नाही. जेव्हा मी लिहायचो आणि तू तास अन तास वाचत बसायची, अस आज काल होतच नाही. आता तुला हि वेळ मिळत नाही आणि मलाही वेळ मिळत नाही. तू तुझ्या जगात खुश असशील आणि मी माझ्या असे शब्दांना वाटते म्हणून कि काय ते हि आज काल मला सुचत नाही. खूप प्रयास करतो मी तुला विसरण्याचा अन ह्या शब्दानाही, पण नेमके विसरता विसरता तुम्ही आणिखी आठवतात. डोके गरगरते आणि मन मात्र तसेच निस्तेज होऊन बघते. पण हे मी का सांगतोय माफ कर का लिहितो आहे कारण न तुला माझ्या शब्दांची परवा न माझी. तू तुझ्याच विश्वात खुश आहेस आणि खुश राहो. पण ह्या शब्दांना कोण समजावणार कि तू, तू ती राहिली नाहीस.
