तू कितीही रागावली माझ्यावर,तरीहि माझ्या प्रत्येक स्पंदनात तुझेच नाव आहे.
मिटलेल्या पापण्या जरी मी,
तरीही रूप तुझेच या नयनात आहे.
सोडून तुला मी कसा जगणार,
तुझ्या विना या जीवनाला मी जीवन कसे म्हणणार.
सोडून जन रीत मी आता जगणार,
तुझ्या साठीच प्रिये मी या जगाशी आता लढणार.
हरू नको देवू फक्त आता गंध आपल्या त्या भेटीचा,
कि तुझ्याच नयनात आहे स्वर्ग माझ्या प्रीतीचा.
कसा जीव माझा जडला तुझ्या वरी हे मला समजेना,
अन तुझ्या विन एक क्षण आता मला करमेना.
मी नाही म्हणणार कि तूला मी विसरून जाईन,
पण हो, तू जर म्हणाली तर मी हे जग सोडून नक्की जाईन.
