रूजतात श्वास श्वासात,

भाव उमलतात या मनी,

तुझे रूप या लोचनी,

नसे मना आस आता कुठलीच आणि!

श्रावण सर एक अशी भिजवून गेली,

मनात तुझी अजून एक आठवण ठेवून गेली.

समजावतो त्या मनाला मी हि,

नको करू हट्ट तिच्यासाठी, ती आता आपली नाही.

आईक ना जरा हा आवाज स्पंदनांचा,

किती हवा आहे सहवास तुझा त्यांना.

प्रत्येक स्पंदन तुझेच आता नाव घेते,

माझ्या हृदयातून ते तुलाच आवाज देते.

अशांत विचार आणि मन हि तसेच,

नको आता वर्दळ, नको ती गर्दी,

माझ्या मनात तुझ्या आठवणीची भरती.

तुझ्या सोबतीत आज सांज मालवून गेली,

स्वप्न उरी माझ्या ठेवून तू गेली.

अधीर माझ्या स्पंदनांना,

तू अजून अधीर करून गेली.