निवांत बसता बसता अचानक तू आठवावी,
शोधात असतो मी जिच्या ती सहजच सापडावी.
ह्यापर आनंद या जगी दुसरा कुठलच नसे,
मी मागावे तुला अन तू अवचित समोर यावी.
या संजावेलेला तुझी आठवण मला व्हावी,
मी न मागताच माझी मागणी पूर्ण व्हावी.
हळूच सुटता गारवा ह्या देही शहारे यावे,
तुझ्याच हृदयात आता मी विलीन व्हावे.
मी थेंब पावसाचा तू तहानलेली धरती,
प्रीत हि अशी आगळी आपली,
तुला मिळताच मिळते मला हि मुक्ती.
रोझच तुझी वाट मी पाहीन,
रोज तुझ्या वाटेवर मी एकटाच उभा राहीन.
नाही ऐकणार मी ह्या जगाचे,
त्यांना काय माहित कि तू जरी नाही आलीस तरी तुझी आठवण मला तिथे येते.
आज काल मी माझा राहिलोच नाही,
तुझ्या विचारनाशिवाय मला काही सुचतच नाही.
वाटते तुला हे सांगावे,
माझ्या प्रीतेचे भाव तुझ्या हि मनावर जरा उमटावे.
