तो उभा एकटाच आहे तिच्या वाटेवर,

ती नेहमीच त्याला ठेवते एका आशेवर.

तो हि न थकता उभा राहतो,

दुबणाऱ्या सूर्याबरोबर उदास होऊन जातो.

हलकेच संध्याकाळी वारे वाहते,

तिच्या येणाऱ्या पाउलांच्या आवाजाने त्याचे मन मोहरून जाते.

ती आणि तो आता जगापासून दूर झाले,

चंद्राच्या साथीथ एकरूप झाले.