सागर मी साठवला.
लाटे प्रमाणे उटून, भावनांनी माझ्या
हृदयाचा तठ हलविला.
ज्या व्रुक्ष्याच्या शाखेवरती झोका
स्वप्नाचा टांगला.
विरह रुपी वादळाने
तोच व्रुक्ष उलगून पडला.
सावरण्यासाठी धाव घेता मी,
बंधनाच्या या बेड्यांनी पाय माझा अडवला.
निरोप देताना तुला नयनाखाली एक अक्ष्रु नकळत अडखळला.
