मी दिलासा देतो मज मना, जा विसरून त्या उडून गेल्या पाखरा. सोड हा हट्ट तुझा, का मलाही तू देतो आता वेदना.
चूक माझीच झाली, मी मोहात तुला त्या पडले.
न होते जे कधी आपले, त्यास तुज जपाया लावले.
तू वेडा आणि मी हि वेडा झालो त्या क्षणा,
जेव्हा सूर तिने तुझ्या मनी ते छेडले.
तुलाच मी माझ्या मोहापायी या संकटात टाकले,
आता तू हि माझा सूड घेण्यासाठी, तिच्या आठवणीचे वादळ माझ्या समोर मांडले.
मी हि कासावीस आता तुही नाही त्यातून वेगळा,
तिने आपल्या समोर न ठेवला मार्ग कुठला मोकळा.
मी आवाज देत राहिलो अन तू हि मुसमुसत राहिला,
तिने न मला पलटून पहिले न तुला दिला कुठलाच आसरा.
सोड आता तरी तू तिचा ध्यास, कर मला हि मोकळा,
मला विसरू दे अन तू हि विसर जो कधी नव्हताच आपला.
