तू येत नाहीस पण तुझ्या आठवणी मात्र सतत येतात,
तुझ्या पेक्षा आता मला त्याच जास्त प्रिये प्रिय वाटतात.
आसुलेल्या नयनातून काही मोती सांडतात,
साठवतो मी ओंजळीत जेव्हा तुझीच प्रतिमा दावतात.
ती तिच्या स्वप्नाशी अशी कशी बेईमान झाली,
प्रीतीला माझ्या भूलवून अशीच का गेली?
साथ देणार होती जी मला, तीच का दूर झाली,
समजूनही माझ्या भावनांना ती का अशी आज निष्ठूर झाली.
मला माहित आहे माझ्या नकळत तू
मी नसताना तुही माझ्या आठवणीत हरवून जाते.
स्वतः दूर राहून माझ्यापासून तू अविरत जळत राहते,
मी हि तसाच आहे ग इथे, हे तुही जाणते,
माझ्या भावांना तू समजूनहि मग का अशी अलिप्त राहते.
