ते घनही गर्जून जातात,

मी पावसाची जेव्हा वाट पाहतो.

मनसोक्त मग तो बरसतो,

आणि माझ्या पेटलेल्या भावनांना अलगद शमवतो.

दोघेही त्रासलेले आम्ही स्वतःला साथ देत असतो,

तो त्या जलधारांनी आणि मी माझ्या अश्रूधारांनी.

मस्त उनाड होऊन मग मी त्याला साथ देत जातो,

मनातील सर्व वेदना बाजूला सारून मी लहान होऊन जातो.

तो हि मला मग मस्त साथ देतो साऱ्या सृष्टीला माझ्यासाठी भिजवून जातो.

विसरून सारे आम्ही बेभान होऊन जातो, सर्व जगापासून दूर असे एकटेच बरसत राहतो.