ह्या श्बदानाही आता तुझी ओढ लागली,

मी ठरवतो एक आणि वास्तवात तुलाच ते उतरवी.

ते भाव तुझेच माझ्या उरी,

अन साठलेले पाणी जड पापण्यांना सोडून आता गालावरी.

मी न माझी राहिले तुला पाहता क्षणी,

नयनात तू आणि आहेस आता माझ्या मनी.

मी आता तुझ्या सारखे लिहू लागले,

माझ्या शब्दानाही आता तुझेच वेड लागले.

तू तू न राहिली आता, न राहिली ती प्रीत,

व्यर्थ जीवन सारे, प्रीतीचे हरवले सूर.

उगाच देतो साद तुला, तू कधीच आवाज पलीकडे गेली,

मी एकटाच तुझ्यासाठी वाहत राहिलो नीर.