तुला विसरण्याची किंमत खूप मोठी होती,

मनात तुझी प्रत्येक आठवण रडत होती.

सावरता सावरता नयन सांडवत होते मोती,

सांडतानाही त्यांना तुझी आठवण होत होती.

कस सरता सरेना धुक तुझ्या प्रितीच,

दाटतच चालत जितक मी दूर सारल.

नवते इतके कधी टिपूस ह्या डोळ्यान गाळल,

ओघळणाऱ्या थेंबाच हातावर तळ साचल.

तुझ्या माझ्या मधील दिस कधी जातील उडून,

राहील मागे फक्त तुझ्या आठवणीच ऊन.

शोधाया तुझ फिरतील डोळे उगाच,

नसशील तू जेव्हा कसा येईल श्रावण.