तुझे न माझे नाते थेंब पावसाचे,

साचवावे परी न साचे जसे उरी भाव तुझे.

स्पर्श गार होता शहारते अंग सारे,

प्रेम तुझेच आता देते ऊब येथे.

रीत हि कळली उशिरा का मला,

झाले जेव्हा सर्व तुकडे तुझे मना.

सावरता सावरता अश्रूही दाटून आले,

किती रंग होते हृदयी, सर्व बेरंग झाले.

सुटत चालले मागे तुझे गाव,

न मला न मनाला होती कुठली ठाव.

आज नयनही आश्चर्य करत होते,

कुठून हे अश्रुंचे पाट वाहत होते.